Strona www stworzona w kreatorze WebWave.
Lublin Pałac Czartoryskich
Plac Litewski 2
Pałac został wzniesiony w 1638 roku według projektu flamandzkiego architekta Tylmana z Gameren dla Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Budynek odziedziczył jego syn, marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski, a następnie córka Stanisława Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska. Z jej inicjatywy w latach 1725-1728 dokonano przebudowy pałacu według projektu Franciszka Antoniego Mayera z Moraw. Trzy lata po zakończeniu prac budynek przeszedł na własność Czartoryskich poprzez małżeństwo Marii Zofii z Sieniawskich primo voto Denhoffowej z wojewodą ruskim Augustem Aleksandrem Czartoryskim. W 1812 roku ostatni właściciele pałacu Adam Kazimierz i Izabella z Flemingów Czartoryscy sprzedali go Marcinowi Łodzi-Kobylińskiemu, który wydzierżawiał pałac na fabrykę tabaki i tytoniu, a w 1860 roku odsprzedał pałac warszawskiemu bankierowi Leopoldowi Kronenbergowi. W 1908 roku dawną rezydencję Czartoryskich zakupiła właścicielka Hotelu Europejskiego, Wiktoria Michelisowa. Po wojnie rozebrano zniszczone części pałacu oraz rozpoczęto odbudowę według projektu lubelskiego architekta Czesława Dorii-Dernałowicza. Do 1973 roku znajdował się tam Dom Turysty PTTK, jednak ze względu na wartość historyczną obiektu, po generalnym remoncie, zaadaptowano go na siedzibę Lubelskiego Towarzystwa Naukowego.
Opis pałacu
Pałac Czartoryskich jest barokową dwukondygnacyjną budowlą, założoną na planie prostokąta, z narożnymi alkierzami i ryzalitem w fasadzie, przekrytą czterospadowym dachem z facjatami. Obecna fasada po stronie zachodniej posiada ośmioosiowy podział, z prostokątnymi oknami i wejściem zaakcentowanym kamiennym portalem z łacińskim napisem: SOCIETAS SCIENTIARUM LUBLINENSIS. Po obu stronach zachowały się alkierze z zaokrąglonymi narożami.
